martes, 24 de xuño de 2014

Crean un "smartwatch" que mide o azucre en sangre sen necesidade dunha picada


Unha empresa valenciana patenta este revolucionario dispositivo que pode axudar a mellorar a vida dos enfermos de diabete


Xunto ao da educación, o coñecido como eHealth é un dos sectores con máis proxección de futuro dentro do sector tecnolóxico que agora ameaza tamén con transformar a medicina, tal e como se coñeceu ata agora. Nos dous últimos anos as aplicacións sobre este tema creceron exponencialmente tanto en número como en calidade destas e cada soa menos raro iso de que o día de mañá, ademais do volante para o especialista, un saia da consulta cunha receita que inclúa unha descarga ao teléfono, coa que supervisar o tratamento.

Esta revolución chegou tamén ao campo dos dispositivos. Empresas como Apple ou Samsung empezaron a traballar entre bambolinas e as grandes farmacéuticas levan tempo escrutando as posibilidades de sumarse a este negocio. Unha das opcións que moitas compañías e institucións chegan perseguindo tempo é de crear aparatos que sirvan para medir as constantes vitais de pacientes crónicos do xeito menos intrusión posible, como poden ser os diabéticos.

ImasD Tecnoloxía, unha empresa de enxeñaría valenciana, parece ter dado coa clave e patentou unha tecnoloxía que aforre a estes enfermos a incómoda pero necesaria picada para controlar o nivel de azucre en sangue. Ademais da glicosa, o reloxo tamén permitirá supervisar o osíxeno ou o pulso. «O primeiro dispositivo orientado a converterse nun dispositivo médico», aclara Pedro Peláez, un dos responsables da compañía, que hoxe presentará o proxecto no foro The App Date que se celebra en Madrid. «En principio queriamos crear un sistema para monitorizar enfermos de Alzheimer ou con cardiopatías pero acabamos indo máis alá», recorda Peláez.

«Os sensores para o cardio xa estaban bastante probados e desenvolvidos pero vimos que no caso da glicosa vimos que había unha oportunidade, xa que a pesar de que se intentara non se logrou todo,» confesa este enxeñeiro. O sistema quenta a pel do usuario para abrir os poros de xeito «case imperceptible» e déixase caer dentro unha microgota que posteriormente recupera e proporciona os datos.

«É unha tecnoloxía similar á que se utiliza nos cabezais das impresoras. Do mesmo xeito que un cartucho pode dispoñer a tinta sobre o papel, tamén se pode facer sobre a pel, explica. O reloxo conta cun consumible que se ten que cambiar cada sete días, a razón de catro ou cinco medicións ao día. A información poderase consultar dende o «smartphone» pero é completamente autónomo: «Se o usuario ten 80 anos e non sabe utilizar o móbil, non hai ningún problema».

Levalo ao mercado
Tamén recoñece que, a pesar de todo o traballo para patentalo e desenvolvelo, eles non ten a capacidade para comercializalo e conseguir a bendición das autoridades sanitarias para que sexa homologado cun dispositivo médico. «É practicamente imposible que nós fixésemos ese negocio», admite. «Soamente as certificacións custan moito», aclara á par que recorda que aínda quedan «moitas probas de campo».

De momento xa desenvolveron un prototipo de gran tamaño e reuníronse con dúas grandes farmacéuticas interesadas neste. Agora os próximos pasos. É reducir a escala ata convertelo nun dispositivo «weareable». «O bonito de todo isto é poder levalo no boneco e poder programalo dende unha web de xeito sinxelo», afirma.

FONTE: ABC


Ningún comentario:

Publicar un comentario